مقایسه برخی مشخصه های کمی قطعه مدیریت شده به روش دانگ واحد با قطعه شاهد (مطالعه موردی: جنگل های سری سه سنگده)

طرح جنگل داری سنگده در سال 1348 در قالب شیوه پناهی به اجرا درآمد و برش نهایی بین سال های 1370 تا 1374 انجام شد. این پژوهش به منظور مقایسه برخی مشخصه های کمی قطعه شاهد و یکی از قطعات دانگ واحد با نمونه برداری به روش منظم- تصادفی و ابعاد شبکه 150×100 متر در جنگل های سری سه طرح جنگل داری مذکور انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین موجودی در هکتار قطعه شاهد و دانگ به ترتیب 464/27 و 240/95 سیلو، میانگین تعداد در هکتار، 232 و 599 اصله، متوسط سطح مقطع در هکتار، 31/69 و 22/74 متر مربع، میانگین قطر درختان، 39/9 و 21 سانتی متر، متوسط ارتفاع، 28/3 و 21/27 متر و ساختار جنگل در قطعه شاهد دو و سه اشکوبه بود، اما در دانگ یک و دواشکوبه بود. متوسط تعداد در هکتار پایه های با قطر کمتر از 12/5 سانتی متر (زادآوری) در قطعه شاهد 1487 و در دانگ 715 اصله بود که به جز در طبقه قطری 7/5 تا 12/5 سانتی متر، در طبقه های دیگر فراوانی پایه ها در دانگ نسبت به قطعه شاهد کمتر بود. در مورد متوسط موجودی، تراکم، سطح مقطع، قطر و ارتفاع درختان، بین قطعه شاهد و دانگ واحد اختلاف معنی داری وجود داشت، بنابراین با این که در برخی از مشخصه ها نتایج مورد انتظار به دست آمد و شیوه مذکور به نسبت موفق عمل کرده بود، اما با توجه به وجود پایه های مادری و زادآوری پیش بجا و آمیختگی، نتایج مورد انتظار به دلیل نحوه و دقت اجرای آن با شرایط مطلوب تا حدودی فاصله داشت.